upływa szybko życie blog

legenda o zastępie "ognia" /wg "księgi jaszczurki"/

burza zniszczyła las.wielkie pnie leżą na ziemi.krzewy są powyrywane z korzeniami. nie ma już śpiewających ptaków ani tańczących owadów,ani pająków,które przędły między gałązkami swoje pajęczyny.wszystko jest potargane,połamane,odarte z liści. kwiaty zostały porwane przez wiatr i wodę.burza zniszczyła las.w ciszy nadchodzącej nocy duch lasu unosi się nad drzewami w rozpaczy.... kto odbuduje to co zniszczone?kto uporządkuje nieład? kto wróci śpiew niemym ptakom i taniec przelęknionym muszkom? kto przyjdzie pieścić wysokie trawy i zasadzić kwiaty w zalanej ziemi? w ciszy nadchodzącej nocy duch lasu unosi się ponad drzewami w rozpaczy.....przypomniał sobie córki i synów ludzi.duch lasu myśli o córkach i synach ludzi.oni są prości.proste jest ich życie i zwyczajne są ich zajęcia każdego dnia.są wytrzymałe.mają ręce i nogi opalone na słońcu,a ciało zahartowane na wietrze.nie znają nic innego jak twarde prace każdej pory roku i spokojne zajęcia domowe.kosić zielona trawę i czerwona koniczynę,wiązać w snopy złote zboże,włazić na drzewo,aby zbierać owoce,klękać na ziemi,aby wyrywać korzenie,przygotować pożywienie i ubranie - taka jest ich praca. duch lasu myśli o córkach i synach ludzi. nagle liście i gałązki zaczynają drżeć.wierzchołki drzew pochylają się w powiewie silnego wiatru.to duch lasu zwraca się do córek i synów ludzi,aby powierzyć im pracę:odbudujcie mój las,uporządkujcie ten nieład,usuńcie połamane pnie,zasadźcie wyrwane krzaki,przywróćcie niemym ptakom śpiew,a tańce muszkom,zasiejcie życie w bezpłodna ziemie,aby wydzieliła zapach radości,aż do pagórka,gdzie mech graniczy z trawą łąk,włóżcie do gniazda wypadłą ptaszynę ,posadźcie na krzaku róży zgubiona biedronkę,na głogu -jasnego cytrynkę,każde stworzenie na jego roślinie,każda roślinę na swoim miejscu w tym wielkim lesie,gdzie jest tyle słońca i tyle cienia,aby wszystko mogło żyć według swych potrzeb i przeznaczeń żyć całą pełnią.chcę,aby żyły moje stworzenia.Tak mówił duch ludzi do dzieci ludzi.a oni nadchodzą....przybiegają wszyscy w swych lekkich bluzach i koszulach; w krótkich spodenkach i spódniczkach.jaga zapala ogień, eryk przykuca by go rozdmuchać- błyska płomień.teraz siedzą na wilgotnej ziemi,wyciągają bose nogi da ciepła ogniska.nie znaja się wzajemnie
wyszli z różnych domów.rozmaite są ich zwyczaje,przyzwyczajenia,często nawet ich języki.ale to nie ma znaczenia.siedzą wokół ogniska ,uważne i poważne,uświadamiają sobie ogrom pracy im powierzoną.duch lasu mówi.zrozumieli ,czego od nich oczekuje.jutro,wczesnym rankiem,gdy niebo nie bezie jeszcze ani białe,ani błękitne,przed wschodem słońca ,przed zachodem księżyca zaczną swoją pracę,każdy w swym kąciku. powstają by się rozejść.ale przed rozłąką podają sobie ręce i tańczą wokoło ogniska szalony taniec,który ich rozgrzewa i upaja ich młodości szybkim rytmem powtarzanego ruchu.a potem śpiewają.powoli ich śpiew kończy się .do widzenia maju do widzenia eryku,aksamitne oczko,plaska pieto.czwartego dnia o zmierzchu,gdy zabłyśnie pierwsza gwiazda,wrócimy na to miejsce,aby potańczyć wkoło ogniska.do widzenia maju eryku,aksamitne oczko,płaska pieto....... odeszli  ich lekkie bluzki i koszule,krótkie spódniczki i spodenki zniknęły w ciemności nocy.migają nagie nogi i ramiona. w końcu słychać już tylko odgłos łamanych gałązek i widać cienką smugę dymu gasnącego ogniska... 

Time To Say Goodbye Andrea Bocelli and Sarah Brightman.flv

Sarah Brightman-Scarborough Fair

h jak harcerstwo

w sobotę byłem na zbiórce 1 ghdp,mojej drużyny po pół roku.zaskok.nie myślałem ,że tak ich polubiłem i oni mnie polubili.wzięcie mnie w ramiona przez zastępową bąbli dh. agatę ,hmmm musiałem zęby lekko  zaciskać  żeby łza się nie uroniła.dla nich warto.już niedługo będzie ciepło, i znów las,znów biwaki i rozkosz spotkania się z przyrodą tak oko w oko.co dalej nie wiem trzeba żyć.córcie na razie dobrze żyją razem.a ja zostały mi tylko strzępki wspomnień,strzępki przyjaźni nowe przyjaźnie nowe koleżeństwa wszak vita continua,trzeba coś robić.

"wiosenka" w braniewie 25.03.2011gdzie ta wiosna prawdziwa

lubie to,obcinamy pazurki,felix wsciekły

córecka,odpoczywa

oj zęby moje zęby

oj zęby moje zęby ,żeby nie wy byłaby dupa z gęby.randka z justyną b.pół godziny na fotelu,jeden ząbek zrobiony,następny w kwietniu.cóż o kły trzeba dbać.cholera psuję się.

no i po zjeździe

jednak dobrze tak ruszyć dupkę z pieleszy.spotkać dawnych towarzyszy toporków,stwierdzić,ale się kurczę posuneli w latach,a ty ciągle młody.zostałem wybrany do dzielenia pieniędzy przy komisji komendanta wojewódzkiego.a co kurwa trochę trzeba ruszać dupiną ,bo zacząłem rdzewieć

ż na zieloną trzeba trochę poczekać

próba wejścia do rzeki po raz drugi

wczoraj z inicjatywy kam.hufca odbyłem z nim rozmowę.do końca nie jestem przekonany do powrotu.żal mi trochę dzieciaków.żal i biwaków i w ogóle żal.ale trzeba coś robić.dzisiaj wyjazd do olsztyna na zjazd delegatów związku emerytów,czyli czterdzieści nóg i dwa zęby.kurcze harcerstwo korci,może jednak.

pokucharzyć

dzisiaj piątek,trzeba było sobie przygotować produkty do obiadku sobotnio niedzielnego.będzie to tradycyjne danie .kapuśniaczek ze świeżej kapusty ,gotowany na golonce no i golonka z młodymi ziemniaczkami .już mi ślinka kapie z pyska.wiosny jeszcze nie ma ale na talerzu jak najbardziej.kopiłem perliczkę ,poczytałem w necie ,ha jeśli mi wyjdzie ,będzie następne dobre danie trzymam za siebie kciuki,.porażka  nie wchodzi w rachubę .kurczę jak ja lubię prowadzić eksperymenty w kuchni.

młodość chmurna i durna

cóż wszystko co dobre się kończy.jakoś podstawówka minęła.dostałem się do lo im.f.nowowiejskiego w braniewie.szkoła życia i przeżycia.wyrwany ze swego środowisko,mały psiaczek.nie powiem przez prawie rok,z trudem dostosowywałem się do nowego środowiska.oczywiście orzeł w nauce,nic tylko okna zamykać.poprawki z fizyki,biologii,jęz.rosyjskiego.maturę jednak zdałem.ha cóż tam nauka ,skoro wkoło tyle ciekawych niezbadanych rzeczy.mieszkałem w internacie,co trochę studziły zapały poszukiwacza przygód.internat miał jednak specyficzną i niespotykaną nigdzie w polsce cechę.od 20.00 był zamykany na klucz i żadnego wychowawcy w nim nie było.jak myślicie ,kiedy zaczynało się życie w internacie? zgadza się  dobrze myślicie.to wtedy zaczęły się pierwsze piwka,jakieś muliki- zwane teraz mózgojebami,ba nawet i gorzałeczka,o papierosach nie wspomnę..i tak jakoś leciało,żartując od poprawki do poprawki.chociaż ,kurcze nie wiem miałem szczęście do psorów,w jaki sposób nauczyli mnie matematyki -pani psor jolanta o,chemii p,psor maria l/najlepsza ,najcudowniejsza i naj ,naj,gdyby się kiedyś pojawiła na zjeździe absolwentów idę o zakład ,że byłaby noszona/ i innych przedmiotów.klasa też była specjalnej troski w ciągu czterech lat trzech wychowawców,ha ,ha.w czerwcu mamy spotkanie klasowe,kurcze to już trzydzieści lat od matury,a ja nadal młody duchem,i tak drzewiej chciałoby się góry przenosić ,ruszyć bryle z posad świata.zalatani ci moi koledzy i kolezanki,cóż życie ,niekazdy może byc na emeryturze

efekt koncowy palce liza

czy tym moim malpkom mopge odmówić

moje zrazy zawijane ,część wstępna