no i

stało się jutro wyjeżdżam na obóz do zobaczenia gdzieś około 15 sierpnia ,powiem więcej ,wszak jestem instruktorem

wiersze Eugeni Bochańczyk

wpadły mi w łapki dwa w/g mnie świetne wierszyki pani eugenii,nauczycielki.krążą one w odpisach,postaram się je ty umieścić.

Do Młodych

Jestem już starą kobietą

I niepotrzebną nikomu,

Lecz twarz mam zawsze pogodną

Choć płaczę po kryjomu

Czasem ktoś mnie odwiedzi

I choć go to nic nie obchodzi

To mnie o zdrowie zapyta

Lecz szybko, szybko odchodzi

Do spraw swoich, do życia,

Które tak szybko ucieka;

A ja tak bardzo odczuwam,

Że brak mi bliskiego człowieka.

I coraz gorzej już widzę,

I coraz gorzej już słyszę,

Bo świat się mrokiem osnuwa,

Bo świat usuwa się w cisze

I jest mi coraz trudniej,

Aż przyjdzie taki dzień,

Gdy wreszcie zechcę sama

Na zawsze odejść w cień.

        Lecz wy nie bądźcie okrutni,                                                                                  Dajcie mi jeszcze pożyć,

Wystarczą zwykłe słowa

Gdy trochę serca w nie trzeba włożyć.

I pomyślcie też czasem,

Że Zycie płynie jak rzeka.

Wy też będziecie starzy,

Bo starość na Was już czeka

Zapamiętajcie sobie,

Że młodość się szybko oddala,

Że do Was przyjdzie samotność-

-powracająca fala

                                

                                                              EUGENIA BOCHAŃCZYK

Jak ja się czuje

Kiedy ktoś zapyta ”jak ja się dziś czuję”

Grzecznie mu odpowiem, że „Dobrze ,dziękuję”

To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko;

Astma ,serce mi dokucza i mówię z zadyszką,

Puls słaby, krew moja w cholesterol bogata…

Lecz dobrze się czuję , jak na swoje lata!

Bez laseczki chodzić teraz już nie mogę;

Choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę;

W nocy przez bezsenność bardzo się morduję

Ale przyjdzie ranek… Znów dobrze się czuję.

Mam zawroty golowy, pamięć figle Plata…

Lecz dobrze się czuję, jak na swoje lata.

Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,

Że kiedy starość i niemoc przychodzi

To lepiej się godzić ze strzykaniem kości,

I nie opowiadać o swojej starości /słabości/

Zaciskając zęby z tym losem się pogódź,

I wszystkich wokoło chorobami nie nudź!

Powiadają: „ Starość okresem jest złotym”

Kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym …

„Uszy” mam w pudełku, „Zęby” w wodzie studzę,

„Oczy” na stoliku, zanim się obudzę…

Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje;

Czy to wszystkie części, które się wyjmuje?

Za czasów młodości – mówię bez przesady;

Łatwe były biegi, skłony i przysiady.

W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało;

Żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą.

A teraz na starość czasy się zmieniły.

Spacerkiem do sklepu; z powrotem – bez siły

Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:

Niech zacisną zęby i z życia się śmieją!

Kiedy wstaną rano – „części” pozbierają,

Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają,

Jeśli ich nazwiska tam nie figurują

To znaczy: że ZDROWI I DOBRZE SIĘ CZUJĄ!!!!

                              EUGENIA BOCHAŃCZYK

prawie 50 lat minęło

 tort

 jeszcze przed medalowaniem

 i już po

 czekamy na obiadek

 wnuczka z babcią

 i wszystko jasne

 

 asia pięknieje

allle się opuściłem

i to tylko moja wina.nie miałem ochoty siąść do klawiatury ,ba wręcz mnie odrzucała.ciągle weekendy na bazie,to z moją drużyną to z ludkami z pierwszej,ale ciągle w lesie.oj tak, pokochałem ten las,jego zapachy, jego  kilimaks i za to ,że jest.zimne wody baudy.nikt mi nie powiedział,że tak jak z rzeczami pozostawionymi po biwakach,te przechodzą na własność,z ludźmi jest tak samo.las wciąga,jak wielki wir.Wielki Las- Z.Nienackiego/.co jest tam???? - klimat,klimaks leśny,czy też te kilka dni spędzonych z ludkami myślącymi i czującymi tak jak ja.nawet jak nie jest slonecznie jest pięknie.cóż starzeję się.szkoda.